Γίνε και εσύ χαζοχαρούμενος, μπορείς

Ακούω το summertime in prague και προσπαθώ να θυμηθώ την ατάκα του θανάση για τις γκόμενες στο "φτηνά τσιγάρα". Και πάνω στο ψάξιμο για να την βρω, ήθελα να γράψω για τις φίλες που γίνονται γκόμενες βλέπεις, γεννήθηκε μια άλλη σκέψη μέσα μου, μιας θεωρίας τόσο εδραιωμένης και τόσο "φλονς" όσο ... το ότι δεν υπάρχει φιλία μεταξύ των δύο φίλων.

Οι σκέψεις μου περιστρέφονται γύρω από τον ανθρώπινο πόνο. Τον συναισθηματικό πόνο. Αυτόν τον πόνο και τη διάνθιση του με αλκόολ και μουσική και γράψιμο. Τους ανθρώπους που νομίζουν πως υπερβαίνουν τον εαυτό τους με το να μπλέκονται σε αδιέξοδους έρωτες, να αναλώνονται στα εφηβικά τους ψυχολογικά προβλήματα, για τότε που η μαμά και ο μπαμπάς μάλωναν συνέχεια, έχοντας συνεχώς την κατίφια που μεταφράζεται ως πέπλο μυστηρίου για το είναι τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που μεγάλωσαν σωστά, μεγάλωσαν ωραία, αλλά επειδή έχουν αυτόν τον κάλο στον εγκέφαλο θέλουν να μπλέκουν ιστορίες μες το μυαλό τους, να γράφουν ποιήματα και να είναι κουλ και ιντελεκτουέλ. Άνθρωποι σαν και μένα και σένα που θέλουν να αγγίζουν τη "σκοτεινή" πλευρά της ζωής, γιατί αυτοί είναι ευαίσθητοι και εκτός των άλλων στον πόνο βρίσκεται η αλήθεια, η χαρά είναι για τα σκουπίδια.

Δυστυχώς αγαπητοί μου φίλοι είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Αλλά προσπαθώ συστηματικά να μην υποκύπτω σε τέτοιους ασύμφορους ρομαντισμούς. Δεν ανεμο- ερωτεύομαι, και προσπαθώ τον ενθουσιασμό μου για το άλλο φύλο να τον μεταφράζω σε συμπάθεια και εκτίμηση, παρά σε αβάσταχτα βράδια συντροφιά με την απελπισία για την έλλειψη του αντικείμενου του πόθου.

Δεν θέλω να το αναλύσω, πρώτον γιατί δεν μπορώ, δεύτερον γιατί η μαμά έκανε γεμιστά και πεινάω. How geek is that?

Εκνευρίζομαι όσο να 'ναι

Καταρχάς για να κατανοήσετε τα παρακάτω, θα πρέπει να καταλάβετε το εξής: Εγώ, πριν μερικά χρόνια, για να παραγγείλω σε ντελίβερι, έπρεπε να μου βάλει στοίχημα ο αδερφός μου. Ήμουν από αυτά τα δειλά κομπλεξικά παιδιά που ντρέπονται να παραγγείλουν. Και γενικά, ντρέπονται να κάνουν πολλά που χρησιμοποιούσες τηλέφωνο ή άτομα που δεν ξέρεις. Παρόλ' αυτά κάποτε πήγα στο πανεπιστήμιο και το θέμα με το ντελίβερι το ξεπέρασα εντελώς, άλλωστε κάπως έπρεπε να τρώω. Ακόμα παρόλ' αυτά αν είναι κάποιος άλλος μαζί μου με χαρά του παραδίδω το ακουστικό- εκτός και αν ξέρω ότι αυτός/η στο τηλέφωνο είναι περίεργοι και θα πρέπει να κάνεις ειδική παραγγελία για να σου φέρουν τα σωστά πράγματα.

Σκέψου τώρα πως να πρέπει να παίρνω πολλά πολλά τηλέφωνο, να κάνω την πιο μελλιστάλαχτη φωνή μου- είναι γονιδιακό, μπαίνει αυτόματα σε εφαρμογή και δεν σώζεται με τίποτα, αηδία- και να λέω "γεια σας/ καλημέρα σας, σας τηλεφωνώ για την αγγελία, ισχύει ακόμα;".

"Ναι" ξέρω γω.

"Α, ωραία που ακριβώς βρίσκεται αυτό το σπίτι, πόσο, κ.τ.λ."

Γενικά δεν έχω πάρει πολλά τηλέφωνα, γιατί να πω και την αλήθεια μου φοβάμαι να πιάσω μια δουλειά που θα βλαστημάω την ώρα και τη στιγμή και να το έχω προκαλέσει εγώ στον εαυτό μου. Γενικά θα πρέπει επίσης να ξέρετε πως δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου. Ναι, είμαι 23, δεν καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε. Είμαι 23 και δεν έχω κάνει ποτέ μισθωμένη εργασία, μα ποτέ (Το να καθαρίζω το δωμάτιο του αδερφού μου φαντάζομαι δεν πιάνεται. Ναι, εννοείται μισθωμένα, το είχατε δει πως ήταν;)

Ναι, που λέτε, δεν έχω δουλέψει ποτέ. Και πρέπει να παίρνω τηλέφωνο να ζητάω δουλειά. Μμμ, γιατί δεν βάζουν όλοι mail; Τουλάχιστον απορρίπτεσαι και τελειώνει εκεί το χιουμιλιέισον- ναι, καλά κατάλαβες αγαπητέ αναγνώστη, νομίζω ότι είμαι η κόμισσα, ναι το παραδέχομαι είμαι κακομαθημένη, ναι ναιναι ναιναιναι, μπουχουχουχουχου.

Όσον αφορά δε τα σπίτια... Εκεί δεν ντρέπομαι. Εκεί θα έπρεπε να ντρέπονται αυτοί. Ρε, το έχουν χάσει εντελώς. Δεδομένου ότι έχουμε αρκετά ακίνητα, είναι πολύ περίεργο να πάω να μένω σε νοίκι- το θέμα αυτό με τα ακίνητα δυσκολεύομαι να το αναλύσω, καθ' ότι περιουσιακό το ζήτημα, όλοι ξέρουν πως πάνε αυτά- αλλά καθόλου δεν με νοιάζει. Η άδικη η μοίρα με έριξε στα ξένα χέρια και βασικά δεν ανέχομαι να κοιμάμαι με τον αδερφό μου στα 23 μου επειδή κάποιοι αποφάσισαν να χωρίσουν και κάποιος θέλει να μένει σε 5-6άρι διαμέρισμα μόνος του. Ναι, αυτός είναι ο μπαμπάς μου, όχι, δεν μπορώ να πάω να μείνω μαζί του, κανείς δεν μπορεί να μείνει μαζί του, εκτός και αν επιθυμεί θέση στο δρομοκαΐτειο πάραυτα.

Έλεγα ότι θα πρέπει να ντρέπονται. Ναι φυσικά και θα έπρεπε. Τα ενοίκια είναι εξωφρενικά. Που νομίζουμε ότι είμαστε, στο κέντρο της Αθήνας; Έκανε η μύγα κώλο και έχετε τον κόσμο όλο; Για να μην πω για τις πωλήσεις. Αν και βρήκα ένα χαριτωμένο διαμέρισμα που ενδιαφερόμουν και μετά πήγα να ξαναπάρω το τηλέφωνο γιατί το είχα χάσει στο μεταξύ και βγαίνει η γειτόνισσα στο μπαλκόνι και αρχίζει στον απέναντι, που ΙΣΑ που ακούγοταν η μουσική του "ΡΕ ΦΙΛΕ, ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ, ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΙΝΑΙ, ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ". Όποιος και αν ήταν τη χαμήλωσε περίπου στο "ΡΕ", αλλά αυτή συνέχισε μέχρι και το τελευταίο "ΜΠΛΑ" για να σιγουρευτεί ότι αν είχε αρχίδια θα είχαν ανέβει και θα είχαν σφηνωθεί βαθιά μέσα στα σωθικά του.

Τέλος πάντων, σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να πάρω μερικά τηλέφωνα. Ω, θε μου.

Και όλοι μαζί θα φάμε τα λεφτά του Δελαφράγκα!

Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο όλων των ταινιών που έχουν βασιστεί σε μυθιστορήματα της Τζέιν Όστιν. Άντε βγάλε απόξω την κακομαθημένη Έμμα, που είχε από πριν περιουσία, δεν χρειαζόταν του Τζέρεμι Νόρθαμ- όνομα που έπρεπε να άιεμντιμπιντάρω γιατί έκοβα και το χέρι μου ότι ήταν ο Ρούπερτ Έβερετ.

Αλλά όλες οι υπόλοιπες ταινίες είναι περίπου στο ίδιο μοτίβο: Φτωχές και όμορφες περιμένουν τους πλούσιους γαμπρούς. Και στο τέλος όχι μόνο τους βρίσκουν, αλλά εν τω μεταξύ έχουν λάβει και κανά δυο άλλες προτάσεις γάμου από άλλους, γιατί άλλωστε αυτό ήθελαν όλοι οι πλούσιοι εκείνης της εποχής, μια ξεβράκωτη για νύφη.

Εμένα, α, την αλήθεια μου θα την πω. Αυτές οι ταινίες μου αρέσουν. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου αν όλες είναι ακριβώς ίδιες με μικρές παραλλαγές στο σενάριο και άλλους ηθοποιούς. Και φυσικά ενθουσιάζομαι και με τέτοια μυθιστορήματα, Pride and Prejudice, Jane Eyre, Wuthering Heights. Δεν μπορώ όμως παρά να παραδεχτώ πως τέτοιοι έρωτες, περισσότερο ρομαντικοί στην Όστιν, λίγο πιο παθιασμένοι στις αφές Μπροντέ, είναι παρωχημένοι όσο και το σάμαλι στα πανηγύρια. Υπάρχουν, αλλά κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά.

Δεν βλάπτει όμως η τέρψη των οφθαλμών για κάνα δίωρο, έτσι; Τις περισσότερες φορές έχει εξαιρετική πλάκα, όπως στο Persuasion του 2007.

Όοοχι, δεν μου άρεσε το κλασικό του '95. Ήθελα καινοτομίες. Λοιπόν αυτός ο σκηνοθέτης που γύρισε αυτή την ταινία, αν υπήρξε, στάνταρ τέλειωσε κανένα ιέκ στα γκράβαρα. Δεν έχω δει τίποτε πιο κακογυρισμένο σε όλη μου τη ζωή. Είναι βασικά λες και δεν υπήρξε σκηνοθέτης. Είναι λες και μαζεύτηκαν οι ηθοποιοί και είπαν στους καμεραμέν "Λοιπόν παιδιά εμείς θα λέμε, και εσείς τραβάτε, θέλουμε κοντινά πολλά κοντινά". Όσοι σπουδάζουν σκηνοθεσία θα ήθελα να την δουν. Αξίζει, πιστέψτε με.

Φυσικά εκτός των αγγλικών ταινιών εποχής λατρεύω γενικά τις αγγλικές ταινίες. Θες η προφορά; Θες. Με την αγγλική προφορά βασικά είναι λες και η πιο μάπα ταινία θα γίνει λίγο καλύτερη.

Όσοι μοιράζονται λοιπόν μαζί μου αγάπη για τις ταινίες αυτές, ακολουθεί αναλυτικός οδηγός με όσες έχω δει. Και έχω δει αρκετές.

Sense and Sensibility (1995)- Βασισμένη σε ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα της Jane Austen, η καλή και λογική αδερφή και η πεταχτούλα συναισθηματική αδερφή, τι άλλο, στην πορεία τους προς το γάμο, διότι αυτό είναι το ζητούμενο.

Mansfield Park (1999)- Φτωχή πλην τίμια συγγενής γουστάρεται με τον ξάδερφο της- τότε γίνονταν και αυτά- ώσπου τον τυλίγει από πλούσια πλην κακιασμένη αντίζηλο.

Mansfield Park (2007)- Το ίδιο, λίγο πιο κακογυρισμένο, με την Billie Piper στον πρωταγωνιστικό, από εκεί να καταλάβεις.

Emma (1996)- Η Gwyneth Paltrow σε ένα ρόλο ραμμένο πάνω της, όπως θα ήθελε η α-μπα?, λολογυρνάει από γκομενάκι σε γκομενάκι- για τα δεδομένα της εποχής- ώσπου καταλαβαίνει ότι είναι ερωτευμένη με τον κολλητό της. Σώπα. Αν το θες σε σύγχρονη βερσιόν, Clueless (1995) ώπου η Amy Heckerling νομίζει ότι όλη αυτή την παραμύθα την έβγαλε από το μυαλό της.

Jane Eyre (2006)- Η μία εκ των αδελφών Μπροντέ πλάθει μια ηρωίδα άσχημη που τουλάχιστον καταλήγει με έναν εξίσου άσχημο. Κακουχίες ένα σωρό, ωραία ιστορία. Καλύτερα διάβασε το βιβλίο, αν και αυτή η σειρά του '06 σχεδόν με ικανοποίησε.

Persuasion (2007)- Ο σκηνοθέτης που λέγαμε. Μία ακόμα όχι και τόσο όμορφη ηρωίδα τυλίγει γκομενάκι άλφα ποιότητος αφού μάλιστα τον είχε παρατήσει προ δεκαετίας στα κρύα του λουτρού.

Pride & Prejudice (2005)- Μία από τις πιο αριστουργηματικές ταινίες που βασίζεται σε μυθιστόρημα της Austen, αλλά πέρα από το καταπληκτικό βιβλίο, τα εύσημα μοιράζεται ο Joe Wright με την ανεπανάληπτη σκηνοθεσία του. Ότι και να πω είναι λίγο. Θέλει ανάρτηση μόνο του αυτό. Και εγώ τον κύριο Ντάρσι. Και δεν θέλω αηδίες. ΟΛΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΝΤΑΡΣΙ.

Pride and Prejudice (1940)- Καλά έχω ρίξει μια ματιά και σε αυτό, όπως και στη σειρά του bbc. Δεν κλάνουν μία μπροστά στο άλλο.

Becoming Jane (2007)- Δεν είναι Jane Austen, είναι ΓΙΑ εκείνη. Ολίγον τι φαντασία μου πλανεύτρα η όλη ιστορία, αλλά ωραία ταινία.

Room with the view- Να σου πω δεν θυμάμαι ακριβώς, πάνε και χρόνια. Σίγουρα παίζει η γυναίκα του Τιμ Μπάρτον- όπως και στο pride and prejudice του bbc- πριν ακόμα τη δει cool. Πλούσια ερωτεύεται φτωχό, ή κάτι τέτοιο. Ε, παντρεύονται στο τέλος.

Elizabeth- Ε, η ιστορία της Ελισάβετ, μη το ψάχνεις.

Anne of a thousand days- Ε, η ιστορία της μάνας της Ελισάβετ.

The other Boleyn girl- Ε, δες την αποπάνω, δες και αυτή, και άμα πειστείς εσύ ότι η Anne Boleyn είναι το ίδιο πρόσωπο, εμένα να με χέσεις. Η Natalie Portman σκίζει το σουτιέν της για να τζουρνέψει τον βασιλιά από την αδερφή της. Αξίζει να τη δεις μόνο και μόνο γιατί η Scarlett Johansson δεν παίζει το πουτανάκι. Αλλά πάλι είναι, μην ανησυχείς φίλε άντρα.

The duchess- Η Keira Knightly παντρεύεται δούκα, αλλά θέλει πολιτικό. Τρου στόρυ.

The girl with the pearl earring- Η Scarlett Johansson παίζει το ομώνυμο κορίτσι του πίνακα του Βερμέερ. Και το πουτανάκι, για να μην ξεχνιόμαστε.

Miss Potter- Η Renee Zellweger παίζει ότι θα έπρεπε να παίζει πάντα. Μια άσχημη αγγλίδα.

Shakespeare ’s in love- Ό,τι λέει.

Miss Pettigrew Lives for a Day- Καημένη άσχημη βρίσκει άντρα. Ευχάριστο ταινίακι ωστόσο.

The remains of the day- Ταινιάρα ολκής. Αντικοινωνικός μπάτλερ που διαβάζει γυναικεία μυθιστορήματα ερωτεύεται την οικονόμο και αυτή το ίδιο.

Ballet Shoes- Χαζή ταινία με αγγλική προφορά. Παίζει η κολλητή του Χάρυ Πόττερ.

p.s. Κάτι συνέβη με τις ταινίες μου. Δεν είχα γράψει το the other boleyn girl, αλλά νταξ πάει και έρχεται. Έχω γράψει όμως ότι έχω δει μια ταινία που δεν υπάρχει. Amy and Elizabeth λέει. Ποια είναι αυτή ρε παιδιά;

Α! Ξέχασα να σας πω. Αν κάποιος έχει δει άλλη ταινία που δεν αναφέρεται, να την πει να την δω! :)

p.s. Καλά κανείς χριστιανός δεν βρέθηκε να με διορθώσει ότι δεν παίζει η Μπόναμ Κάρτερ στο pride and prejudice του '95; Τσ τσ. Καθόλου δεν με προσέχετε.

I had the time of my life

Γιου γουίλ χιρ δε σάουντ ιν ε κέις οφ ΙΜΕΝΤΖΕΡΣΙ.

Νι, φτάσαμε!

Δωμάτια παιδιά, ποιος θέλει φτηνά δωμάτια;

Ο ήλιος καίει, τι σκατά έλεγαν;

Μπρρρ, κρύα η θάλασσα, καλά θυμόταν η Βίκυ.

Ω, καλαμάρι! Το νι μου είναι ο πιο καλός ψαράς!

Ω, έπιασα ένα σπάρο, έπιασα έπιασα. Το πρώτο μου ψάρι.

Δεν έχω ξαναδεί πιο καθαρά νερά.

Γαμώτο σύννεφα, καλά έλεγαν ότι θα χαλάσει ο καιρός, γρουμφ!

Ιιιχ, μα μόλις πήγα και άλλαξα και έβαλα βρακί βγήκε ο γαμ-ήλιος;

Τι έπιασε το ψαράκι μου; 3 ώρες ήταν μες τη θάλασσα… Α, αυτό είναι κέφαλος; Αυτό είναι είπαμε μουρμούρα; Σ’ αρέσουν οι μουρμούρες; Α, έτσι εξηγούνται όλα.

Γαμώτο σήμερα δεν βγάζουμε καλαμάρια. Αυτός ο μπούστης γιατί βγάζει τόσα;

Έλα, έλα πιο βαθιά, εκεί κάτω στη σπηλιά είναι ο λευκός καρχαρίας, παραμονεύει για γλυκό και τρυφερό χάλιμπουτ!

Καλά πως πηγαίναμε κάθε μέρα με τις άλλες στην ιταλίδα και δεν μας έβγαινε ο κώλος;

Ψαράκι άντε βράδιασε μέχρι να βγεις απ’ το νερό! Τι σκατά είναι η λίτσα; Από πού βγαίνει, από το βαγγελίτσα;

Αυτή είναι η μικρή άρκτος; Μα αυτή παραείναι μικρή!

Εδώ με τα βότσαλα σαν να μου φαίνεται ότι δεν είναι τόσο μπούζι το νερό.

Ρε νι και σου είπα να προσέχεις τους αχινούς γαμώτι σου!

Έχεις φάει ποτέ σουπιά; Μόλις έφαγες.

Μα καλά πως μένουν εδώ τον χειμώνα; Δεν έχουν καν όλα τα είδη σοκολάτας στο μάρκετ τους!

Να κάτσουμε ακόμα 2 μέρες;

Σου έκανε φλεγμονή; Α, πολύ κακώς που κάτσαμε, τέλος πάντων πάμε στο φαρμακείο.

Πάμε στο γιατρό.

Νεαρούλα η γιατρός. (Ας πρόσεχα)

Ε, μα νε ξέρς ποιο είναι το καλύτερο γιατρικό; Να ανοίξεις τα μουνόχειλα της γιατρέσσας και να της το βάλεις μέσα.

Κυρ κώστα τι λέτε εσείς εκεί; Προσέξτε να τα πάμε καλά μέχρι να φύγουμε, ε;

Α, ο γκάντι στην παραλία.

Ε, απ’ το στόμα μου το πήρες!

Μα πλάκα μου κάνεις; Αποκλείεται να λέει «η αγάπη μας είναι λίγο πιο μικρή απ’ το σύμπαν, ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΩΡΑΕΙ ΚΑΠΟΥ».

Μα, ναι σου λέω, είναι μαθηματικό το ζήτημα, δεν το έχουν αφήσει στην τύχη.

Τι ψέμα η γυναικεία λογοτεχνία! Ναι, έτσι ακριβώς σκέφτονται οι άντρες, σίγουρα.

Νι, θα σηκωθείς; Αλλιώς θα χάσουμε το καραβάκι για το κάτω νησί.

Είμαστε πολύ κακά νινιά τελικά που δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε.

Δεν χρειάζεται ρε χάλιμπουτ επειδή είναι η τελευταία μέρα να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε.

Ε, να εγώ στεναχωριέμαι που θα πάω τώρα Πειραιά, και εσύ θα είσαι στο Ρέθυμνο… ωχ, αυτό δεν το είχα σκεφτεί!

Τι, δεν έχει καμπίνες; Ε, τότε να κάτσουμε ως τη Δευτέρα.

Ε; Μέχρι τη Δευτέρα; Δεν ξέρω ρε νι, έχεις και τις εργασίες σου… Καλά ας κάτσουμε!

Να κλέψουμε αυτή την άσπρη γάτα;

Δεν είναι πολύ περίεργο που ο Γκάντι συναντιέται με αυτή την κυρία κάθε μεσημέρι και μετά παίρνουν χωριστούς δρόμους;

Κανένας δεν ήξερε να μου πει ότι είναι γουρουνόψαρο; Άκου γερμανός. Γερμανός είναι το άλλο, το μικρό.

Α! Α! Μουγκρί, μουγκρί!!

Αυτά είναι τα πιο νόστιμα χόρτα που έχω φάει ποτέ.

Τι ψέμα οι δύο επιπλέον μέρες. Δεν σου φαίνεται ότι έπρεπε να έχουμε ακόμη μία για να είναι σωστό;

My life according to Queen

Using only song titles from ONE ARTIST, cleverly answer these questions. Pass it on to 15 people you like, include me. You can't use the band/artist I used. Don't repeat a song title. It's a lot harder than you think! Repost as "My life according to (artist/band name)"

Pick your Artist: Queen

Are you a male or female: Sweet Lady

Describe yourself: Under Pressure

How do you feel?: Don’t stop me now

Describe where you currently live: Now I'm Here

If you could go anywhere, where would you go?: Barcelona

Your favourite form of transportation: Bicycle Race

Your best friend,-s is/are: You're my best friend

You and your best friends are: Fat Bottomed Girls

What's the weather like?: Heaven for everyone

Favourite time of day: Living on my own

If your life was a TV show, what would it be called?: Bohemian Rhapsody

What is life to you: I want it all

Your current relationship: Get Down, Make Love / Jealousy

Your fear: Too much love will kill you

What is the best advice you have to give?: The Show Must Go On

Thought for the Day: These are the days of our lives

How I would like to die: Let me live

My soul's present condition: The great pretender

My motto: Another one bites the dust

Όλοι καλάρουνε μα δεν βγάζουν ψάρια, καλάρει η Φλόνσα και βγάζει καλαμάρια

Βασικά ψέματα, δεν έβγαλα εγώ καλαμάρια- ακόμα. "Βγάλαμε" όμως- εγώ έβαλα την καλή διάθεση- δύο καλαμάρια, έτσι σαν ομάδα. Εγώ μόνη μου με το σπαθί μου έβγαλα ένα σπάρο και πολύ μου και καλά μου. Οι διακοπές επεκτείνονται ακόμη δυο μέρες. Σας αφήνω μια φωτογραφία να με θυμάστε. Νέα από το Σάββατο. :)

Αναρωτιέμαι αν γίνομαι σπαστική.

p.s. προς θεού και μη νομίζατε πως η προηγούμενη ανάρτηση ήταν κάτι παραπάνω από τις σκέψεις μιας σαλεμένης όταν έχει κέφια.

Τελικά τι είναι ο έρωτας;

Ο μάστερ τζι είπε πως «χημεία είναι άλλη μια κουβέντα για το 'δεν ξέρω τι του βρίσκω ή δε σας λέω επειδή βλέπω τον Μάστερ Τζι να χαμογελάει ύπουλα'. Επίσης εδώ θέλω να σημειώσετε πόσες φόρες σας έκατσε χημεία με ένα αηδιαστικό ζητιάνο του δρόμου. Η χημεία δεν είναι κάτι φευγάτο και τυχαίο! Είναι κάτι πολύ απτό και προβλέψιμο που σχετίζεται με το ποσά κοινά έχετε ή ποσό έξυπνος/ευέλικτος είναι και μπλα μπλα. Δεν είναι ο μπαλαντέρ της τράπουλας. Είναι ολόκληρη επιστήμη. Λέγεται Χημεία! Μερικά στοιχειά είναι όμορφα και έξυπνα και κάνουν περισσότερες ενώσεις χεχεχεχε..χεχε..χεχε». Ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο χωρίς τόνους.

Και εγώ έχω ένα στοιχείο. Θα το πάρω αύριο να διακοπεύσουμε λιγάκι. Είμαι ερωτευμένη 2 χρόνια μαζί του σαν παλαβή. Από εκείνη την πρώτη φορά βέβαια, που ήταν one night stand, εξελίχθηκε σε παράνομο affair και κατέληξε στην παθιασμένη αλλά συνάμα οικογενειακή ζωή που έχουμε σήμερα, πέρασαν κιόλας 2 χρόνια. Ναι, οκ, φυσικά και μου άρεσαν άλλα γκομενάκια στο ενδιάμεσο. Δεν είμαι τόσο ξενέρωτη. Αλλά πάντοτε αυτός ο διαολεμένος τύπος τα νικούσε όλα. Πραγματικά όπως σας γράφω και με διαβάζετε δεν πρέπει να υπάρχει πιο όμορφος, πιο έξυπνος, και πιο γαμάτος από το νι μου. Χημεία! Φυσικά, ας γελάσω! Τι χημεία; Αυτόν τον τύπο θα τον ερωτευόταν ο καθένας. Για την ακρίβεια επειδή είναι τόσο υπεργαμάτος συνέχεια φοβάμαι πως όλες είναι ερωτευμένες μαζί του και ακονίζουν τα μαχαίρια τους για να μου τον φάνε. Αυτός ούτε με καθησυχάζει, ούτε με διαολίζει (πια). Όποιος κάνει τη χαζομάρα να υποψιαστεί ότι είμαι τρομερά ανασφαλής, έχει δίκιο. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι ότι δεν πιστεύω ότι μου αξίζει.

Στην πραγματικότητα πριν ερωτευτώ ένιωθα πανέξυπνη και εντελώς σούπερ. Ακόμα νιώθω. Μόνη μου όμως. Όταν πρόκειται για μένα ενάντια σε εκείνον και ενάντια στον κόσμο, νιώθω μικρή, μικρή και τριανταφυλλένια. Όταν μιλάω με κάποιον άλλον νιώθω πολύ γαμάτη. Αλλά όταν είμαι μαζί του μπαίνω συνεχώς σε σύγκριση με άλλες γυναίκες. Είναι περιττό να τον κατηγορήσετε ότι φταίει αυτός. Φυσικά και αυτός φταίει. Αλλά ξέρεις και τι άλλο;

Πολύ φοβάμαι ότι φταίει ο έρωτας, γι’ αυτό που μου συμβαίνει. Φταίει ο έρωτας που ακόμα με τρελαίνει. Τα έλεγε η Άντζελα, εγώ δεν άκουγα.

Τέλος πάντων. Η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας είναι ένα ματζούνι. Εγώ είχα ανάγκη να ερωτευτώ και απλώς έπεσα στον γαμάτο. Θα μπορούσα να είχα πάει με έναν ηλίθιο και τώρα να ήμουν μόνη μου και να είχε μπει σε εφαρμογή το σχέδιο «πηδιέμαι με όποιον μου αρέσει και έξω από την πόρτα». Αντίθετα αυτό το σχέδιο μπήκε στο συρτάρι επ’ αόριστον.

Όποιος λέει ότι δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η ζωή δεν ξέρει τον εαυτό του. Εγώ εύχομαι πραγματικά να μην με ξέρω, γιατί απ’ όσο με ξέρω τα επόμενα χρόνια θα είναι κάπως έτσι: Κάποια στιγμή θα χωρίσω και θα πέσω σε κατάθλιψη για μερικούς μήνες. Μετά από αυτούς τους μήνες θα έχω αναρρώσει λιγάκι και ίσως να βγω κανένα ραντεβού στο οποίο θα μιλάω μόνο για εκείνον, όπως βλέπουμε στις αμερικάνικες κομεντί, σε μια στιγμή που ο κύριος σκηνοθέτας θέλει να κάνει αστεία με τον ανθρώπινο πόνο. Θα περάσουν χρόνια και δεν θα ερωτεύομαι κανέναν και μετά θα βρω έναν καημένο επειδή θα έχω βαρεθεί να είμαι μόνη μου. Ελπίζω τουλάχιστον να έχω πάρει το μάθημα μου: ποτέ δεν κάνουμε κανονικές σχέσεις με τους «καημένους» της ζωής. Τους αφήνουμε να μας αγαπούν και να μας κάνουν όλα τα χατίρια.

Φυσικά όλα αυτά δεν θα γράφονταν αν αυτός ο μπούστης δεν με έκανε να τελειώνω 50 φορές σε κάθε session.

p.s. Ευχαριστούμε που μας προτιμήσατε με την ψήφο σας. Τα αποτελέσματα είναι δίπλα, βαριέμαι να τα αναπαράγω. Χαίρομαι που 11 από εσάς πιστέψατε στο θεάρεστο μας έργο να πάμε διακοπές με τέτοιο ψωλόκρυο. Νέα από την Πέμπτη.

Είναι κάτι παρέες...

Όπως όλοι ξέρουμε το facebook έχει μπει στη ζωή μας. Εγώ έχω δύο ασχολίες τον τελευταίο χρόνο στη ζωή μου. Και είναι πολύ σημαντικές και θεάρεστες. Το ξέρω ότι καίγεστε να ακούσετε. Ναι, καλά το φανταστήκατε: Οι ασχολίες μου είναι τα blogs σας και το facebook. Βασικά αν το σκεφτείς πρακτικά οι ασχολίες μου περιορίζονται στο να κατασκοπεύω, εχμ, παρατηρώ ήθελα να πω, τις ζωές των άλλων. Τέλος πάντων. Ένας χρόνος ήταν μωρέ, αρκεί να μη μου γίνει βίτσιο.

Τέλος πάντων, η συγκομιδή όλης αυτής της ιστορίας είναι κάποια συμπεράσματα. Σήμερα θα μιλήσουμε για τις παρέες. Τι είναι "οι παρέες"; Οι παρέες είναι :

1. Ό,τι δεν είχα ποτέ. Στη ζωή μου δεν βρέθηκα ποτέ για κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα σε παρέα μεγαλύτερη των 4-5 ατόμων. "Οι παρέες" έχουν τουλάχιστον 6 άτομα και πάνω.

2. Χαρούμενα άτομα που δείχνουν να διασκεδάζουν 24/7.

3. Άτομα από 15 μέχρι 65.

4. Τα παραπάνω κριτήρια περιορίζονται μόνο στην απεικόνιση του φωτογραφικού υλικού του facebook.

Με λίγα λόγια, μπορεί τα άτομα που αποτελούν μια παρέα σε ένα άλμπουμ του facebook, και περνάνε σούπερ γαμάτα και αυτό θέλουν να το δείξουν και στο κοινό, μπορεί να μην είναι τίποτα περισσότερο από κάποιους που βρέθηκαν τυχαία για μια μέρα ξέρω γω, και γαμήθηκαν να τραβάνε φωτογραφίες.

Εμένα οι φωτογραφίες μου αρέσουν. Αλλά όχι με αγνώστους. Προτιμώ να τους γνωρίζω πρώτα και μετά να βγω 35 φωτογραφίες μαζί τους για να τους βάλω στο facebook.

Αλλά ας αφήσουμε κατά μέρος τις ψεύτικες παρέες. Aς πάρουμε ως δεδομένο ότι οι παρέες είναι αληθινές, και δεν είναι η φρούδα αγάπη μιας βραδιάς. Και ας λάβουμε υπόψην την κάψα της γράφουσας, το ότι δεν είχε ποτέ αυτή δική της παρέα, και σαν πτωχός άνθρωπος και αυτή βλέπει τις φωτογραφίες που πολλά άτομα περνάνε καλά, και ζηλεύει.

Ναι, κυρίες και κύριοι! Ζηλεύω τις παρέες στο facebook, το παραδέχομαι! Φαίνονται όλοι τόσο γελαστοί και όμορφοι. Ακόμα και οι άσχημοι. Φαίνεται να περνάνε γαμάτα και η φιλία τους να είναι αληθινή! Τους βλέπω σε ένα τραπέζι μαζεμένους; Σκέφτομαι πόσο γαμάτα περάσαν και πόσο ενδιαφέροντα πράγματα θα έλεγαν. Τους βλέπω σε ένα μπιτς πάρτυ μαζεμένους; Σκέφτομαι πόσο αστεία θα πέρασαν, πόση πλάκα θα έκαναν, και πόσο φλερτ έπεσε εκείνο το βράδυ- χα! τα ερωτόνια σε μια βραδιά μπιτς πάρτυ τα κόβεις με το μαχαίρι.

Πορευόμενη έτσι στην άδικη ζωή, χρειάστηκε να αναπτύξω κάποιες ασπίδες προστασίας. Δεν μπορεί όλοι αυτοί σε έναν παράλληλο κόσμο να περνάνε τόσο γαμάτα και εγώ να είμαι εδώ, σαν τη γεροντοκόρη με τις γάτες μου και να τους κοιτάω από φωτογραφίες. Μα, να! Σε αυτή εδώ την παρέα θα μπορούσα να είμαι και εγώ. Κάναμε άλλωστε κολλητή παρέα με αυτόν τον συμμαθητή μου από το προνήπιο.

Αλλά ας αφήσουμε τα λόγια. Έλεγα για τις ασπίδες προστασίας. Αναγκάστηκα λοιπόν η τίμια κορασίδα να ερμηνεύσω το πραγματικό περιεχόμενο της εκάστοτε παρέας. Η δουλειά μου όπως καταλαβαίνεις δεν ήτο απλή. Καθ' ότι "οι παρέες" δεν είναι άνθρωποι που βγάζουν στημένες φωτογραφίες. Αυτά είναι για τους ερασιτέχνες. Οι παρέες είναι λες και έχουν ένα φωτογράφο όλη τη διάρκεια της βραδιάς ή ημέρας αν το θες- αλλά συνήθως βραδιάς εδώ που τα λέμε- που τους φωτογραφίζει καρέ καρέ σε απίθανες στιγμές όπως δεν μπορείς να φανταστείς. Και συνήθως όταν γελάνε. Α-α-α, όταν γελάνε και εγώ δεν είμαι εκεί θέλω να πάω να τους καρφώσω πλαστικά πηρούνια στη μάπα. Πως τολμάτε και γελάτε χωρίς εμένα, λες και είστε σε διαφήμιση της colgate; Πως τολμάτε και χοροπηδάτε στον αέρα στην αμμουδιά χωρίς εμένα; Πως τολμάτε στην τελική να σκουντάτε τον διπλανό σας γελώντας ωσάν δεύτερη ελένη μενεγάκη και αυτός να κάνει μια γκριμάτσα ξαφνιάσματος και αηδίας, χωρίς να είμαι ΕΓΩ εκεί να δω για τι γελάτε βρε παιδιά, δεν είναι κακό!

Για καλή μου τύχη όμως, αλλά κυρίως λόγω της οξυδέρκειας που με χαρακτηρίζει- άκουσα τίποτα;- μετά από σθεναρή παρακολούθηση αντιλήφθηκα κάποια πράγματα που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, από τον απλό παρατηρητή. Μη στεναχωριέσαι εσύ απλέ παρατηρητή, η φλονς ήρθε για να σου δώσει τη λύση. Πριν το πράσινο τερατάκι της ζήλιας ενεγοποιηθεί κοιτώντας τέτοιους είδους φωτογραφίες στο facebook πρέπει να λάβεις υπόψην σου τα παρακάτω:

1. Τον ρουχισμό. Ο ρουχισμός είναι πολύ σημαντικός για να καταλάβεις μία παρέα. Θα έλεγα μάλιστα πως είναι τόσο σημαντικός, που τρώει όλες τις επόμενες κατηγορίες, αλλά δυστυχώς για εμάς μερικοί ντύνονται κανονικά, επομένως πρέπει να τους καταστρέψεις με άλλα μέσα. Το τι ρούχα φοράει "η παρέα" είναι καθοριστικό για το αν θα ήθελες να βρίσκεσαι εκεί. Και γενικώς η εμφάνιση της. Το πιο εύκολο είναι τα εξωτικά πουλιά. Δεν θα ήθελες να βρίσκεσαι σε μια παρέα που οι άντρες φοράνε ροζ φωσφοριζέ μπλούζες, έτσι; Και οι γυναίκες έχουν τέλειο μανικιούρ πεντικιούρ και ρούχα ραλφ λόρεν και άνω. Και γιατί δεν θα ήθελες να βρίσκεσαι σε αυτή την παρέα; Γιατί είναι ηλίθιοι, γι' αυτό! Μα ποιος πάει να αγοράσει για να φορέσει, αν έχεις το θεό σου, κάτι που κάνει 300 ευρώ; Τα ρούχα είναι είδη πρώτης ανάγκης, πρέπει μεν να είναι ωραία, αλλά επειδή δεν είμαστε άπλυτοι, πρέπει να είναι και πολλά. Και ελάτε, ποιος έχει τόσα πολλά λεφτά; Μην απαντήσεις.

Άπλυτοι είπα; Ναι. Το μεγαλύτερο κρούσμα στο φαινόμενο παρέα το κάνουν κάποιοι τέτοιοι σαλτιμπάγκοι. Ας πάρουμε ως γεγονός ότι είναι καλοκαίρι, και πραγματικά ίσως να είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το καφτάνι του άπλυτου από το καφτάνι του κανονικού ανθρώπου, που θα συζητήσει και άλλα πράγματα εκτός της οικολογίας, του κομμουνισμού και το πόσο κακιά είναι η αμερική. Αυτό είναι πραγματικά ένα τρομερό εγχείρημα ακόμα και για μένα, γι' αυτό η κατηγορία του ρουχισμού δεν φτάνει.

2. Την ηλικία. Η ηλικία των παρευρισκόντων είναι αρκετά σημαντική ώστε να αποφευχθούν παρεξηγήσεις. Για μένα το ξεσκαρτάρισμα αυτό δεν είναι εύκολο, ή μάλλον ας πούμε ότι είναι εύκολο από την ανάποδη. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα επιθυμούσε να βρίσκεται σε μια παρέα της ηλικίας του και πάνω. Εγώ πάλι προτιμώ να βρίσκομαι σε μια παρέα της ηλικίας μου και κάτω. Συνήθως, εντάξει, υπάρχουν και γαμάτες εξαιρέσεις. Παρόλ' αυτά δεν προτιμώ τους μεγαλύτερους κυρίως γιατί είτε είναι αδιάφοροι και έχουν μεγαλώσει πια, οπότε δεν έχουν περιθώρια βελτίωσης, είτε είναι γαμάτοι, αλλά τρομερά και ελεεινά ψωνάρες και επιδειξίες. Τι περισσότερες φορές δε είναι αδιάφοροι και ψωνάρες. Ενώ τα νεαρά άτομα έχουν συνήθως πλάκα, και γιατί όχι άλλωστε, τι σκοτούρες έχουν αυτοί; Μην ακούσω καμιά μαλακία για πανελλήνιες ή εξεταστικές. Τα άτομα -21 είναι συνήθως η χαρά της ζωής. Καταρχάς ότι μαλακία και αν κάνουν είναι αστεία, γιατί σου θυμίζουν μια πρόσφατη, ή όχι και τόσο πρόσφατη εποχή, που έφυγε και δεν θα ξανάρθει ποτέ (μουσική υπόκρουση: φεύγουν τα νιάαααατα, τα νιάτα μας περνουουουούν).

Τέλος πάντων, η ηλικία είναι καθαρά θέμα προτίμησης. Παρόλ' αυτά μας βοηθάει να διαλευκάνουμε το ζήτημα του προηγούμενου κριτηρίου. Ας πούμε ότι η απλυσιά , τα καφτάνια και οι ξεχειλωμένες μπλούζες και η ράστα- ω θε μου, ράστα- είναι επιτρεπτά σε μια ηλικία -24. Το άτομο στην ηλικία των 24 το πολύ και κάτω, ακόμα εξερευνά τον εαυτό του, ίσως να έχει και κάποια κατάλοιπα από τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Παρόλο που πάλι θα ακούσεις για οικολογία, τη συνταξιοδότηση και το πόσο γαμάτος είναι ο κομμουνισμός, αυτά τα άτομα λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, πολλές φορές έχουν και πλάκα. Ωστόσο όταν βλέπεις τέτοια άτομα σε ηλικίες παραπάνω των 24, ξέρεις πολύ καλά τι να κάνεις. Laugh is the appropriate reaction.

3. Το μέρος. Όχι εκεί που πήγαινε ο παππούς μου 3 φορές τη μέρα. Το μέρος που γίνεται το συμβάν ντε. Γιατί συνήθως "οι παρέες" συναντιούνται σε ένα μέρος και τραβάνε 522 φωτογραφίες. Δεν είναι σπάνιο το γεγονός να δεις μια παρέα να έχει φωτογραφίες από διάφορα μέρη. Τότε θα πρέπει να αρκεστείς στα δύο πρώτα κριτήρια. Αν παρόλ' αυτά η παρέα σου κάνει τη χάρη να παλουκώσει τον κώλο της:

3.1. Στην παραλία, τότε θα πρέπει να λάβεις υπόψην σου πως αν έχει κιθάρες, καιροφυλακτούν πολλοί τρομπαδούροι (για το άρθρο περί τρομπαδουρισμού βλ. Μάρτιο 2009). Κανείς δεν θέλει να κάνει παρέα με αυτούς τους τύπους, είτε είναι άντρας είτε είναι γυναίκα. Αν δεν έχει κιθάρες, φοράνε κανονικά ρούχα ανθρωπινά, και δείχνουν να περνάνε καλά, τότε ίσως να ήρθε η ώρα να ανησυχείς γιατί είσαι μπροστά σε έναν υπολογιστή ή γιατί εσύ δεν έχεις τέτοιες φωτογραφίες.

3.2. Στα μπουζούκια. Νομίζω πως δεν χρειάζεται ανάλυση, έτσι;

3.3. Σε ρακάδικο- ταβερνίο. Τα ρακάδικα και τα ταβερνία κρίνονται επικίνδυνα όσον αφορά το παραπάνω ζήτημα με τα καφτάνια, τη ράστα, την οικολογία και το κομμουνισμό. Βάζεις κάτω την ηλικία και τα ρούχα και κρίνεις, αλλά όρκο δεν παίρνω, γιατί είναι ύπουλη συναγωγή αυτή η υποκατηγορία.

3.4. Σε κλουμπ. Να πω και την αλήθεια μου, συνήθως το πρέπον σε ένα κλαμπ είναι είτε να χορεύεις είτε να πίνεις. Τελευταία έχουν γίνει της μόδας και οι φωτογραφίες. Η ιστορία έχει αποδείξει πως συνήθως δεν πρέπει να ζηλεύεις μια παρέα που βγάζει φωτογραφίες σε ένα κλαμπ. Αλλά δεν μπορώ να σου αποδείξω το γιατί, πρέπει απλώς να με εμπιστευτείς.

4. Το φύλο. Τέταρτη και τελευταία κατηγορία στο πόνημα μου. Ας υποθέσουμε πως οι άνθρωποι είναι "γαμικά" όντα και πως κανείς χριστιανός δεν θα ζηλέψει μια αντροπαρέα ή μια γυναικοπαρέα. Άλλωστε εδώ που τα λέμε αυτοί δεν κατατάσονται καν "στην παρέα". Η παρέα συντάσεται από άντρες και από γυναίκες και αυτό είναι το μεγαλύτερο ατού της. Η υποψία πως ανωμαλίες τύπου "λόγω τιμής" κρύβονται κάτω από τη φαινομενικά χαρούμενη και αδερφική σύναξη. Θα μπορούσα να πω "το ζήτημα είναι αυτό και εκεί τελειώνει το ζήτημα" φέρνοντας ως επιχείρημα πως δεν υπάρχει φιλία μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, αλλά τότε δύο θα συνέβαιναν: α) είτε κάποιοι βλάσφημοι θα έλεγαν ότι υπάρχει και τότε θα ξυπνούσε μέσα μου το τέρας και δεν το θέλεις αυτό, δεν το θέλω αυτό, μήτε η γάτα μου το θέλει αυτό, βου) κάποιος θα μου έλεγε ότι μια παρέα δεν είναι φίλοι, είναι παρέα, επομένως μπορεί να παιχτούν και αλαξοκωλιές και δεν πειράζει. Και ξέρεις κάτι; Ο βου θα είχε δίκιο. Όντως έτσι είναι. Μια παρέα δεν είναι φίλοι. Είναι θεωρητικά, αλλά όταν πρόκειται για σημαντικά ζητήματα πάνε κατά δυάδες ή τριάδες και ποτέ όλοι μαζί. Το δείχνει άλλωστε και στα φιλαράκια. Τι άλλο δείχνει στα φιλαράκια; Πως η Μόνικα κατέληξε με τον Τσάντλερ, η Ρέιτσελ με τον Ρος και πως η Φοίβη πάντα κρυφογούσταρε τον Τζόι που κρυφοφανερογούσταρε τη Ρέιτσελ, που τον γούσταρε και αυτή λίγο με τη σειρά της. Τώρα γιατί να παραστήσεις την παρέα όταν στην ουσία μπορείς να παραστήσεις "τα ζευγάρια", κατηγορία υποδεέστερη που δεν ξυπνάει τόσο τη ζήλια της γράφουσας, ποτέ δεν θα το καταλάβω!

Βγαλμένο από τη ζωή:

Γιου γκατ του μπι κίντινγκ μι

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Για τους λάτρεις της ποιοτικής ελληνικής μουσικής και μόνο.

http://www.youtube.com/watch?v=ROGypHEW0dI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=rDvTi1AQSqI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=CsarxJmFazA&feature=related

Πολύ ενθουσιάστηκα

Όπως είπα προχτές πήρα πακοτίνια. Τα πακοτίνια πάντα δίνουν κάποιο δώρο. Παλιά έδιναν π.χ. τάπες. Το περίεργο ήταν ότι παίζαμε και με αυτές, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Τα προχθεσινά πακοτίνια έδιναν αυτό, και εγώ σαν παιδάκι που είμαι πολύ ενθουσιάστηκα και θέλησα να σας κάνω κοινωνό αυτής της συναρπαστικής ανακάλυψης:

Ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν:

Πουλούσαν κατευθείαν μπαγιάτικα φουντούνια. Είναι γνωστό ότι όταν τρως γαριδάκια λιώνουν στο στόμα και το στόμα και τα δόντια γεμίζουν από λιωμένο προιόν που δεν φεύγει παρά μόνο αν βάλεις νύχι (ή οδοντόβουρτσα, αλλά ποιος πάει να πλύνει τα δόντια του τώωωρα). Δοκίμασε όμως να φας ανοιχτό σακουλάκι φουντούνια μετά από ώρες; That’s what I’m talking about.

Η μόνη ελληνική ταινία από αυτές του συρμού που θεωρούσα αξιόλογη δεν είχε πάρει τις δυο πιο γαμάτες ατάκες της από το swingers. Η ταινία είναι τα φτηνά τσιγάρα. Όσοι την έχουν δει ξέρουν τις πιο γαμάτες ατάκες- αυτές με το τηλέφωνο. Ε, είναι κλεμμένες από το swingers του Jon Favreau. 10 φορές καλύτερη παρεμπιπτόντως από τα φτηνά τσιγάρα και όποιος άντρας δεν την έχει δει να το κάνει αμέσως.

Τα πακοτίνια δεν είχαν γεύση αρχιδίλα όταν τα μυρίζεις στα 3 εκατοστά. Just saying.

Όλοι οι άντρες ήταν σαν αυτόν που περιγράφει η maria aka mach κάπου στο 300στο+ σχόλιο, στο blog του μαστροτζη στην τελευταία ανάρτηση. Α. Με λεφτά όμως. Δηλαδή όχι παμπλουτίδης, αλλά όχι και να χρωστάει.

Άνοιγε Fridays στον Πειραιά.

Ίσχυε το φοιτητικό πάσο για πάντα.

Ε, αυτά τώρα, δεν μπορώ να σκεφτώ άλλα. Κυρίως τα μπαγιάτικα φουντούνια με απασχολούν, αλλά ήθελα να διανθίσω λίγο την ανάρτηση. Πείτε κ' εσείς.

Μα τι μπάσταρδο θε μου+ Pablo Francisco