Ταινίες που έχω ρίξει μαύρο δάκρυ

Βρίσκω εξαιρετικά διασκεδαστικό το ότι μπορώ να σβήνω με αφέλεια όποια ανάρτηση δεν μου αρέσει.

Ξεσκαρτάρισα ήδη πολλές από το παρελθόν. God damn it γιατί κάποιος να κρατάει ένα ημερολόγιο γεμάτο καταθλιπτικές σημειώσεις όταν δεν του χρησιμεύει τίποτα πια; Σε εσάς δεν χρησιμεύουν σε τίποτα και σε εμένα σίγουρα όχι. Τις κράτησα σε ένα αρχείο word με τα σχόλια σας ωστόσο, για σεντιμένταλ ρίζονς.

Αλλά ας πάμε στο θέμα της ανάρτησης που είναι ταινίες που έχω ρίξει μαύρο δάκρυ.

Εδώ θέλω να σημειώσω ότι θα ήταν λανθασμένο και κάπως αφελές να πιστέψετε ότι έχω κλάψει μόνο σε αυτές τις ταινίες. Απλώς σε αυτές πλάνταξα με ύφος "γουάααααι; γουάι δις θινγκς χάπεν του γκουντ πιπλ;;;". Και από τις 1044 πάει κάπως έτσι (θα λέω 2 λόγια εκεί που χρειάζεται):

The end of the affair

La vita e Bella

Le professional

Leon- για πολλά χρόνια ήταν η αγαπημένη μου ταινία

The remains of the day- μία από τις λίγες ταινίες που ΑΦΟΥ τέλειωσε, άρχισα να κλαίω με λυγμούς για κανένα τέταρτο

The royal Tenenbaums- ταυτίστηκα νοσηρά

Πολίτικη κουζίνα- η κολλητή μου δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια της, γιατί είχα πέσει στα γόνατα της μέσα στο σινεμά και έκλαιγα σαν μικρό παιδί

The bridges of Madison County- νομίζω πως πάντοτε θα κλαίω

Jamais le Dimanche

The legend of 1900

Brokeback mountain

Revolutionary road- η πιο πρόσφατη νομίζω

Casablanca- αίσχος, βραβείο χειρότερου καλύτερου τέλους μετά τα απομεινάρια μιας ημέρας

Titanic

Dangerous Liaisons- και φέτος που το είδα πάλι έκλαιγα

My best friend wedding- οκ. εδώ χρειάζεται να πω δυο λόγια παραπάνω. νομίζω πως το σηκώνει η ταινία. λοιπόν, δεν ξέρω τι συνέβη. και δεν συνέβη μία φορά, πρέπει να ήταν τουλάχιστον δύο. με θυμάμαι να πλαντάζω στο κλάμα και να αναφωνώ στη μαμά μου "γιατί; γιατί παντρεύτηκε την άλλη;". ακόμα δεν μπορώ να το εξηγήσω

Autumn in New York- φτηνό χολυγουντιανό κόλπο. τσίτερς.

My girl 1- πρώτη χρονολογικά στην κατηγορία "σαπίζω στο κλάμα"

Big fish

The notebook

Paper moon

The piano

Love in the afternoon

No such thing

The click- ξέρω ότι είναι κωμωδία, αλλά υπάρχει μια σκηνή που είναι εντελώς κλαφτικιά

Gattaca

A star is born

French kiss- ο αδερφός μου μου είχε πει ότι γίνεται κάτι άλλο στην υπόθεση από αυτό που γίνεται και όταν έγινε αυτό που έγινε πλάνταξα από ανακούφιση. τι βλαμμένη.

Τέλος αυτές οι ταινίες που ακολουθούν είναι εναντίον των παραπάνω. Καθ' ότι όπως έχω ξαναπεί είμαι λάτρης των chick flicks, αυτές οι 2 παρακάτω, και ειδικά η τελευταία, θα πρέπει να καταργηθούν και να μην προβληθούν ξανά ποτέ. Και εξηγούμαι: Δεν δέχομαι να κλάψω με ταινία που μία γκόμενα θεωρεί τον εαυτό της τόσο γαμώ και θείο δώρο που κάθε μήνα μπλέκεται και με άλλον άντρα για να του κάνει τη ζωή όμορφη. Και σιγά το σπόιλερ, μην ακούσω καμιά βλακεία.

Όσο για την άλλη, αααααα, όσο για την άλλη. Άντε να το πω, ακολουθεί σπόιλερ, μην διαβάσετε αν δεν την έχετε δει. Με συγχίζει απίστευτα καταρχάς αυτό το αιώνιο παιχνίδι και προσβάλει απίστευτα την ηθική και την αισθητική μου το γεγονός ότι κάποιος έχει οικογένεια και παιδιά και σκέφτεται τον παιδικό του έρωτα 24/7. Νομίζω ότι άλλοτε μόνο με το funny games του χάνεκε έχω ενοχληθεί τόσο σε ταινία.

Sweet November

Jeux d’ enfants

Αυτά.

Γεια. Ξέχασα να σας πω το καλύτερο.

"Γεια σου,
είμαστε οι Tara και John, οι διευθυντές της MSN,

Μας συγχωρείτε για την αναστάτωση, αλλά η MSN πρόκειται να κλείσει (να παύσει δηλαδή την λειτουργία της). Αυτό θα συμβεί καθώς πολλοί απερίσκεπτοι άνθρωποι καταλαμβάνουν πολύ χώρο της εταιρίας (δημιουργώντας, για παράδειγμα, πλήθος διαφορετικών λογαριασμών για έναν και μόνο χρήστη, κτλ.), έχουμε μόνο 578 ονόματα υπόλοιπο. Αν θα θέλατε να παύσετε τον λογαριασμό σας, μην προωθήσετε το μήνυμα. Αν όμως θέλετε να τον διατηρήσετε (τον λογαριασμό σας δλδ), τότε προωθήστε αυτό το μήνυμα σε όσους βρίσκονται στην λίστα επαφών σας. Δεν πρόκειται για φάρσα, καθώς θα κλείσουμε τα συστήματα που το υποστηρίζουν.

ΥΓ. Όποιος δεν στείλει αυτό το μήνυμα, ο λογαριασμός θα κλείσει και στο μέλλον θα κοστίζει 10.00 τον μήνα προκειμένου να το χρησιμοποιήσεις. Επομένως στείλε το σε όλους όσους βρίσκονται στην λίστα επαφών σου. Τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Παρακαλούμε να μην προωθήσετε το υπάρχων e-mail ή μην το αναπαράγετε. Απλά αντιγράψτε ολόκληρο το e-mail και δημιουργήστε έναν νέο μήνυμα και πατήστε επικόλληση.
Ευχαριστούμε για την προσοχή σας"

Αυτό το μέηλ το έλαβα από μια γνωστή μου πριν 1 βδομάδα περίπου. Πέρα από το ότι τα chain μέηλ ΓΕΝΙΚΑ τα θεωρώ ηλίθια, αυτό δεν με άφησε καθόλου αδιάφορη. Δηλαδή οκ, στα μέηλ που λένε ότι αν δεν το στείλεις σε 20 ανθρώπους θα έχεις 100 χρόνια ατυχία και όταν η γκόμενα συνήθως έχει κάνει ευχή να της κάτσει ο γκόμενος, πάω λίγο πάσο. Γενικά συγχωρώ την απελπισία. Αλλά δεν συγχωρώ την ηλιθιότητα.

ΡΕ ΦΙΛΕ. ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΤΑΡΑ ΚΑΙ Ο ΤΖΟΝ, ΟΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΟΥ ΜΣΝ;;;; Η τάρα και ο τζον. Έτσι απλά. "Και ο Τζον" είναι το επώνυμο της τάρας; Γιατί αλλιώς δεν το χωράει ο νους μου. Πες ότι δεν ασχολείσαι καθόλου με υπολογιστές και δεν ξέρεις μία. Όταν σου στέλνουν ένα τέτοιο μέηλ, ένα τέτοιο ελεεινό μέηλ, δεν ντρέπεσαι εν έτη 2009 να πατήσεις αποστολή; Δεν θα σχολιάσω όλο το τραγελαφικό υπόλοιπο. Γιατί δέχομαι ότι κάποιος μπορεί να είναι εντελώς αμαθής σχετικά με τους υπολογιστές και θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό.

Αλλά η Τάρα και ο Τζον; Οι διευθυντές της μσν;;;;

Φαντάζομαι δηλαδή την τύπισσα υποθετικό σενάριο, να έχει μανία να κατεβάζει

τραγούδια από το ίντερνετ. Και να της κάνουν πλάκα οι φίλοι της με το εξής μέηλ: "Γεια σου είμαι ο Μπιλ, ο διευθυντ

ής της υπηρεσίας που ελέγχει αν κατεβάζετε τραγούδια στον υπολογιστή σας. Ανακαλύψαμε ότι τον τελευταίο μήνα έχετε κατεβάσει 300 τραγούδια και σύμφωνα με τον νόμο της υπηρεσίας θα πρέπει να σας κατάσχουμε όλη την περιουσία και να μπείτε φυλακή για 5 χρόνια". Θα το πιστέψει, θα αυτοκτονήσει, και μετά ο κόσμος θα γλυτώσει από έναν ηλίθιο λίγο νωρίτερο.

Ή ξέρω γω να της αφήσει ο συνάδελφος ποστ ιτ στο γραφείο της πάνω: "Γεια σου, είμαι ο Κώστας ο διευθυντής σου. Αποφάσισα σήμερα με τον καφέ μου να σου δώσω προαγ

ωγή" και να παίρνει όλους της τους φίλους τηλέφωνο να λέει ότι πήρε προαγωγή.

Κλείνω λέγοντας κάτι άσχετο. Σήμερα παρέλαβα αυτό επιτέλους και είμαι πολύ χαρούμενη.

τώρα τι να πεις.

Βanner με ήχο κλανιών.

Με ήχο μποξ.
Και τα κλασικά του facebook.

Δεν ξέρω ποιος είναι πιο ηλίθιος. Αυτός που τα φτιάχνει ή αυτός που τα κλικάρει. Πάντως αυτό με τον Κρίστιαν Μπέιλ ομολογουμένως αν δεν το κλικάρεις δεν το βουλώνει. Συνεχίζει ο κρίστιαν μπέιλ να σου κάνει τη μούρη κρέας μέχρι να τον πλακώσεις στο ξύλο. Στην τελική γιατί τον κρίστιαν μπέιλ; Χάθηκε ο κόσμος για ένα Νότη Σφακιανάκη;

Ρέθυμνο- Πως να αγαπήσετε μια πόλη που μισείτε

Δεν είμαι ΚΑΘΟΛΟΥ καλή σε αυτό που πάω να κάνω, αλλά βλέπω τόσους ανθρώπους να περιγράφουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, άλλοι με πολλές πολλές λεπτομέρειες, άλλοι με λιγότερες, και νιώθω πως οφείλω στην πόλη που με φιλοξενεί τα τελευταία 5 χρόνια ένα αφιέρωμα. Ένα complete αφιέρωμα, με τα do's and dont's, και όλα όσα πρέπει.

Το Ρέθυμνο λοιπόν είναι μικρό. Όπως και να το πάρεις, δεν παύει να είναι, δεν είναι Πειραιάς. Όταν πέρασα στο Ρέθυμνο, δεν το κούρασα πολύ με την πόλη και πήγα και έμεινα στου Γάλλου- προσοχή όχι στον Γάλλο, τέτοια πρωτευουσιάνικα δεν χωράνε εδώ- στην πανεπιστημιούπολη δηλαδή. Μεγάλο λάθος. Αν περάσεις στο Ρέθυμνο και με διαβάζεις μην πας να μείνεις στου Γάλλου. Εμένα μου άρεσε η επαφή με τη φύση, μου άρεσε που αντί για το sotris, στην γωνία του σπιτιού μου είχα πρόβατα και ένα νεκροταφείο. Αλλά φίλε μου τα ρούχα μου ήταν βρεγμένα. Και αυτό το "μικρό" δείγμα της υπερβολικής υγρασίας με έκανε να μετακομίσω σε ξηρότερα κλίματα. Και πήγα πάλι στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, ανάμεσα στην παλιά πόλη και στην Καλλιθέα δηλαδή. Πίσω από τα Goody's, να μην το κουράζουμε. Ξέρεις ότι τα Goody's σε κάθε πόλη είναι στο κέντρο, οπότε ελπίζω να σε έπεισα.

Έμαθες λοιπόν ότι το Ρέθυμνο έχει Goody's. Μάθε ότι δεν έχει mc donalds- είχε μόνο το καλοκαίρι για τους τουρίστες, και έκλεισαν και αυτά τα τελευταία 2 χρόνια. Αλλά επίσης τα τελευταία 2 χρόνια άνοιξε Γρηγόρης και everest και αυτή ήταν η ένωση με τον πολιτισμό. Και μια που λέμε για φαγητό, το ρέθυμνο έχει περιορισμένο delivery choice. Αν και φέτος άνοιξε noodle bar, μην γίνομαι κακή. Επειδή αν έρθεις για να μείνεις θα πήξεις στο σουβλάκι, να ξέρεις ότι από εναλλακτική έχω πάντα την toscana που έχει ωραίες μεξικάνικες επιλογές, πίτσα και διάφορα μακαρόνια και κρεατικά. Δίπλα στο goody's, ακόμα και αν έρθεις για τουρισμό αξίζει. Το φουρνάκι επίσης κάνει καλή πίτσα. Αν δεν έρθεις για να μείνεις πρέπει να πας οπωσδήποτε στη θαλασσογραφία. Οπωσδήποτε. Είναι το αγαπημένο μου μαγαζί έβερ, από όλα τα μέρη που έχω πάει, και θα μου λείψει φοβερά το πιάτο "αθηνάς" που έχει (μπριζολάκια με σύκο και δαμάσκηνο και σάλτσα κρασιού).

(Όπως επίσης αν πας στη χίο να μην ξεχάσεις να φας σουβλάκι από την άελλα. Ξέρω ότι άσχετο, αλλά μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται. Δεν έχω φάει καλύτερο σουβλάκι από αυτό σε ολάκερη τη ζωή μου. Αλλά μην περιμένεις παραδοσιακό σουβλάκι. Είναι σαν να φας μπουγάτσα χανίων- πολύ ωραία και αυτή- και να περιμένεις να είναι με κρέμα. Anyway i m really looking να πάω στη χίο φέτος, μου έλειψε πολύ. )

Παρακάτω με το φαγητό του Ρεθύμνου. Αν έχεις αμάξι να πας στον Ζήση. Είναι λίγο έξω από την πόλη, προς ηράκλειο. Και οπωσδήποτε hot dog από τον κυριούλη στην παλιά πόλη. Δεν είναι "ιμαλάια", αλλά είναι the next best thing. Αυτά, τι περίμενες;

Πάμε παρακάτω. Στη διασκέδαση. Η διασκέδαση στο Ρέθυμνο με πονεί. Να πω και την αλήθεια μου δεν είμαι πολύ του έξω. Αλλά ξέρω τι παίζει, του πούστη, 5 χρόνια είμαι εδώ. Και ξέρω ότι δεν έχουμε ένα αξιόλογο μπαρ. Τουλάχιστον που να έχει υποπέσει στην αντίληψη μου. Όλοι θα σου πούνε "μα έχει το figaro". ΟΧΙ ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ! Δεν θεωρείται μπαρ ένα μαγαζί που ο άλλος δεν ακούγεται παρά αν μιλήσεις βαθιά μέσα στο αυτί του. Άσε που γενικώς επειδή είναι το μόνο που μπαροφέρνει μαζεύει όλους τους δήθεν. Αλλά αν σου αρέσει η ροκ και η μέταλ δεν θα πας φυσικά στο figaro. Θα περάσεις ένα level δηθενισμού και θα βρεθείς στο extreme. Τώρα αν είσαι φυσιολογικός θα προτιμήσεις κάποιο από τα ρακάδικα, και έχουμε πολλά. Δεν έχω αγαπημένο, αλλά νομίζω ότι το καλύτερο φαγητό το έχουν οι μορφές και οι ουσίες. Φυσικά θα πιεις ρακόμελο, αλλά σιγά εμένα περίμενες να σου το πω;

Αν θέλεις να διασκεδάσεις σε κλουμπ, εδώ είναι η πόλη των ονείρων σου. Τα κλαμπ δεν έχουν είσοδο και απέχουν όλα μεταξύ τους το πολύ 3' ώστε να τα κάνεις όλα μια περατζάδα. Και είναι πολλά. Το καλοκαίρι κλείνουν τα μισά, γιατί είμαστε παραλιακοί τύποι και μεταφέρουμε τη διασκέδαση και τα ξέκωλα στα κλαμπ της παραλίας. Αλλά πρέπει να έχεις αμάξι. Αν δεν έχεις αμάξι θα πάρεις πούλο και θα αναγκαστείς να πας στο μετρόπολις όπου είναι η καλύτερη επιλογή μέσα στην πόλη. Στο μετρόπολις φυσικά έχει 70% πιθανότητες ο dj να νομίζει ότι έχουμε απόκριες και να βάζει την ανάλογη μουσική. Αν είσαι σκυλί, βγες και άντε δίπλα στη φορτέτζα.

Πάμε παρακάτω. Αν είσαι της ρομαντζάδας και του πολιτισμού να επισκεφτείς τη Φορτέτζα. Το καλοκαίρι έχει διάφορες εκδηλώσεις εκεί, να το κοιτάξεις. Εγώ φέτος είδα Μάλαμα και τον Δον Κιχώτη του Κιμούλη. Σούπερ και τα δύο, αλλά δεν είναι της παρούσης. Παρακάτω για τη ρομαντζάδα, να πας στο φάρο. Τον έχουν κλείσει βέβαια, αλλά μπορείς να πας ως ένα σημείο. Και γενικώς όλη η παλιά πόλη ενδείκνυται. Όχι πριν της 11 η ώρα το βράδυ το καλοκαίρι όμως, που γίνεται της καραπουτανάρας. Αν θέλεις να δεις κόσμο να πας τότε ακριβώς. Τον χειμώνα αν θες να δεις κόσμο θα πρέπει να βγεις το βράδυ σε κλαμπ. Αλλιώς κινδυνεύεις να γνωρίζεις μόνο τον περιπτερά της γειτονιάς σου. Ούτε καν τους συμφοιτητές σου, οι οποίοι θα βγαίνουν, θα γυρνάνε στις 8 το πρωί και θα ξυπνάνε αργά το απόγευμα ίσα να φάνε μέχρι να ξαναβγούν. Αν είσαι σαν και μένα, τουσέ. Καλύτερα κάνε παρέες με 3ετείς και πάνω που ενδέχεται να έχουν βαρεθεί- οι περισσότεροι δεν βαριούνται.

Παρακάτω. Θάλασσες. Μέσα στο Ρέθυμνο θάλασσες. Δεν υπάρχουν. Δηλαδή οκ, υπάρχει αυτή που υπάρχει. Η οποία είναι κολυμπίσιμη να πούμε μέχρι τέλη Ιουνίου. Μετά δεν. Πιάνουν βοριάδες και φέρνει τέτοιο σκουπίδι που δεν έχεις ματαδεί- που λέει ο λόγος. Αλλά αν έρθεις εδώ καλοκαίρι και έχεις αμάξι, μην φύγεις γι' αλλού, και μην ακούς αηδίες για ελαφονήσι και φαλάσαρνα και μπάλο. Εδώ οι καλές οι παραλίες. Αμμούδι, Δαμνώνι, Άγιο Παύλος. Δεν θέλεις τίποτα άλλο, έχεις βρει την ευτυχία.

Eγκληματικό το ότι ξέχασα το irish bar, το οποίο είναι bar. Δεν έχω ιδέα γιατί το ξέχασα, μάλλον γιατί πήγα πρώτη φορά πέρσι- και αυτό εγκληματικό. Ζητήστε μια magners και πιείτε τη στην υγειά μου. :)

Κουράστηκα. Μόλις τώρα διάβασες την απόδειξη γιατί δεν κάνω ποτέ ταξιδιωτικά ριβιούς.

Φιλιά!